Dykkerlappen i boks!

Forrige mandag reiste vi ut til Matemwe, paa ostkysten av Zanzibar. Dalla-dallaen slapp oss av i midten av ingenting, og derifra skulle vi finne fram til Muhammed`s bungalows. Vi begynte aa gaa den eine retninga, og endte ved rein tilfeldighet opp paa det hotellet der vi skulle ta dykkerlappen. En dykkerinstruktor fiksa oss en billig plass aa bo, saa vi ditcha Muhammed og endte opp paa en koslig plass rett attmed stranda. Tirsdag var vi klare for aa begynne med teorien. Men vi visste ikkje kva vi gikk til. I ti timer tok vi quizer, saag filmer og las ei 300-sider lang bok.  Heldigvis for oss hadde vi Mario tilstede. En dykkerinstruktor fra Italia som hadde veeeldig god tolmodighet. (han hadde aldri opplevd at naken har brukt saa lang tid som oss). MEN vi fikk veldig gode resultat, og sto med glans! Endelig skulle vi faa ta paa oss dykkerutstyret, og hoppe uti bassenget. Der maatte vi laere alle mulige slags skills, for vi kunne dra ut aa dykke pa ordentlig. Etter disse dagene var vi saa sletne at vi ikkje gadd aa dra aa ete paa andre plassa enn der vi budde. Saa endte opp med aa ete fisk to dager paa rad (ettersom det  var det einaste dei hadde der vi budde. dette skjer veldig sjeldent). Dei andre dagane aat vi middag paa andre hotell som laag nokre hundre meter lenger bortover stranda. Skumle folk paa stranda var ikkje vaar bekymring i morket, men gjennomsiktige krabber som sprang rundt fottene vaare. Vi lyste oss vei med hodelyktene, og provde desperat aa skremme dei vekk med gauling og tramping. Vi saag sikkert veldig dumme ut.
Dag tre var vi klare for aa dykke ned til 12 meter. Guri sleit en del med aa equalize (faa ut propper fra ora), paa vei ned, men etter mange forsok kunne vi endelig svomme med alle fiskane fra ”Finding Nemo”. Den sisste dagen dykka vi ned til 18 meter, og dagen toppa seg med at vi saag ei stor skillpadde! Etter den dagen var vi stolte dykkera med flotte wet-suit-skiller paa armer og ben! Og med det satte vi kursen tilbake til Kendwa rocks. Paa dalla-dallaen motte vi to artige fyrer fra Canada. Dei skulle til same hotellet som oss, saa fredag og laurdagskvelden tilbrakte vi med blant anna dei, to brodre fra Sverige og ikkje minst Aashild og Christiane, to venninner av Ingeborg. Kjekt aa mote kjentfolk!  No har vi hatt nokre fine dagar paa stranda og er klare for aa reise videre inn i Afrika!

ZANZIBAR!

I dag er det den tredje dagen vaar paa Zanzibar (paradis) Forste dagen tilbrakte vi i Stone Town, ein veldig sjarmerandes by, den finaste byen vi har veart i saa langt paa vaar reise. Trange gater, koselige cafeear, kan minne litt om Italia. Etter kvart blei vi kjent med byen, men det tok eit par timers gange i gatene for retningssansen var paa plass. Pa kvelden lot vi musikken lede vei til ein fin restaurant\bar ved stranda. Der blei vi kjent med ein gjeng, dei var fra Australia, USA og nokre lokale fra Stone Town. Vi blei sittande i sanden aa prate til etter stengetid. Paa formiddagen andre dagen i Stone Town tok vi ein Dalla-Dalla til Kendwa. Fra busstoppen matte vi gaa eit lite stykke, for aa kome oss ned til stranda der alle hotella laag. Heldige som vi var, hadde dei eit ledig rom\hytte paa Kendwa Rocks. Ein veldig fin resort med bungalows nede med stranda og hytter litt lenger oppe. Vi kasta av oss kleda og tok oss eit etterlengta bad, og sleika sol i nokre timar. Paa kvelden var det Full moon party paa stranda. Den tilbrakte vi blantanna saman med skodespelaren fra England og reklamemannen fra Tyskland (to av dei vi motte i Dar Es Salaam) Det var ein super kveld med mykje latter, dansing og nattbading. I dag har vi kosa oss paa stranda, sanden her er kvit og havet turkist. Det er den finaste stranda vi nokon gang har veart paa. Strandbileta paa postkorta herfra lyg ikkje. I morgon reiser vi til Matembwe, ein rolig og liten by paa austsida av Zanzibar. Og vi har hort at strendene der er enda finare!! Vi skal tilbringe 4 netter i Mohammeds bungalows og bruke dagane paa a ta dykkerlappen, og taning!  :D

Etter den artige safarien, blei vi kjort til Mombasa, det var derimot ikkje like artig. Pappa (Jan Ludvik) klager over forbikoyringane over Hemsedalsfjellet, da har han ikkje veart i Kenya! Vi folte oss enda meir usikker siden bilen vi satt i ikkje hadde bilbelte. Dei fleste bussar og bilar vi har sete i har vel eigentlig ikkje hatt bilbelte. Har dei hatt det, sa fungerar dei som regel ikkje. Vi blei sluppe av I trafikkorken I Mombasa, og vi  hapa pa at det var ein nattbuss som gikk til Dar eg Salaam, Tanzania. Vi var heldige a fann ein buss som skulle gatt for ein halv time sidan, men som ikkje hadde kome seg av garde. Ein mann provde litt for desperat a hjelpe oss. Provde til og med a hjelpe meg a telle pengane da vi skulle betale for billettane varas. Da blei Guri sa oppgitt at ho skjelte han ut, men det hjalp ikkje sa mykje, han hang pa oss som ein klegg. Sa det var jammen ein deilig folelse a kome seg inn pa bussen uten mannen. Klokka var 18.00 og bussen skulle ta 12 timar. Denne gangen hadde vi med oss ullklede, for vi skulle ikkje pa ein ny kald busstur. Pa grensa mellom Kenya og Tanzania matte vi pa do,men ogsa det blei litt styr. Vi fekk til slutt ein nokkel til ein do uten strom. Med lommelykt lyste vi inn pa toalettet. Det var ingen vanlig do, men eit hol I bakken. Det var ikkje forste gangen vi matte bruke ein slik do, sa det bekymra oss ikkje. Det som bekymra oss var dei to store kakelakkane som var nede I doen. Etter mykje om og men, og litt skriking, tok vi til fornuft. Ein etter ein brukte vi den udelikate doen, heldigvis for oss begge haldt kakelakkane seg nede I doen. Da vi kom oss pa bussen, kom det nye reisande pa. Blant anna ein fyr med sar og blod I ansiktet, og bak han fyr som slo han, gjentatte gangar med ein pinne. Vi forstod ingenting. Mannen forran oss fortalte at den sara mannen var ein tyv/skurk og at mannen med pinnen var politi. Hjelp! Skulle vi sitte pa buss med ein skurk! Det tok Ganske lang tid for vi begynte a koyre, for bussen skulle bli sjekka, og i bagasjerommet pa bussen var det fleire titals metallplater. Dei blei baren ut, alle samen, det tok sa lang tid at eg sovna. Da eg vakna opp igjen var dei ikkje ferdige. Da var dei pa vei til a dytte platene inn igjen I bussen. Endelig kom vi oss av garde, og begge to fall i sovn. Etter eit lite stykke vakna vi av at bussen gassa og gassa for a kome seg opp ein gjormete bakke. Det var ikkje ein veg med gjorme pa, men ein veg laga av gjorme. Bussen sklei seg oppover og endte med bakre venstre hjul ned i eit gjormehol. Bussen kom seg ingen vei. Over 15 menn dytta, gravde og provde a fa bussen opp av holet, men det gjekk ikkje. Sa vi matte bare tilbringe natta i den skeive bussen, ikkje noko vegvesen eller NAFF som kunne kome a redde oss. Om morgonen sag det ikkje noko betre ut. Verka ikkje som hjelp var pa veg. Sa vi gikk I gjorma til naermaste landsby saman med ein kar. Han skulle bli henta I landsbyen og koyrd til Tanga, nearmaste by. Vi var heldige a fekk tilbodet om a sitte pa. Da vi kom til Tanga fekk vi ny bussbillett. Bussen skulle ga om ein halv time. Det var nesten 24 timar sidan vi hadde ete eit skikkelig maltid, vi hadde bare gomla pa nokre kjeks I mellomtida. Men det var ikkje enkelt a finne mat i Tanga, bare ein mango og cola fall I smak. Det hjalp litt pa sulten. Men humoret var ikkje pa top da bussen som skulle kome om ein halv time ikkje kom for to timar seinare. Nar vi forst kom oss pa bussen fekk vi dei bakerste seta som ikkje gikk an a vippe bakover, sa I 6 timar satt vi der trotte, svoltne og slitne! Etter ei reise pa nesten 30 timar fra Mombasa til Dar es Salaam var vi framme, deilig!

Vi sjekka inn pa hostellet og kom oss pa ein restaurant, det var verkelig pa tide med litt mat. Tre menn innviterte oss med pa ein bar. Og sidan det var ein muslimsk helligdag var det ikkje sa mange barar apne. Sa vi fem endte opp pa ein takbar pa eit luksushotell. Dei tre karane var nokre svert saere fyrar. Ein skuespelar fra England, ein kokk fra Holland og ein reklamemann fra tyskland. Vi hadde det ganske bra, dyr ol, men flott selskap. Vi hoyrte nokre rare buldrelydar, forstod ikkje kva det var. Virka ikkje som tordenvaer..men sa sag vi lysskimt sikkert 15 km unna. Folk rundt oss meinte det var fyrverkeri, men det var bare oransje lysglimt, sa vi var i tvil. Den engelske skuespilleren var ein nysgjerrig fyr og kom i prat med eine vakta pa hotellet. Lysglimta vi sat og sag pa var bomber som gikk av med ein feil fra eit ammunisjonslager. Og det blei verre. Dei storste lysglimta sag ut som skikkelig kraftige bomber, sanne som du ser pa film. Eit par sekundar etter du hadde sett ei bombe ga av, kom smellet, vi hoyrte det, men vi kjente det I lufta ogsa. Det var heilt absurd a sitte pa ein bar, nyte ol, snakke om norske troll og fjosnissar og sja pa bomber. Vite at der borte var det redde mennesker som blei skada og drept. Da det hadde roa seg ned drog vi tilbake pa hostellet. For eg og Ingeborg synes det var skummelt sjolv, og turte ikkje reise pa rommet for vi var sikkre pa at det var over. I lopet av kvelden hadde strommen forsvunne I heile byen, den var ogsa borte det meste av dagen etterpa.
I dag, altsa torsdag 18 februar tok vi ferja til Zanzibar. I dag har vi utforska byen og funne ut at det er ein av dei koseligste byane vi har vert i til no, bortsett fra dei innpaslitande selgerane.Fjoh! :)

Der satt vi fast i 12 timer!

Safari

I Kenya er feiringa av valentine`s day nesten storre enn nyttarsafta. Og ettersom vi verken hadde date`s , og ikkje hadde lyst paa en klein kveld med masse ballonger og styr, og heller ikkje ville gi grunnlag for missforstaleser ( homofili kan straffes med opptil 14 aars fengsel), bestemte vi oss for aa tilbringe denne dagen ilag med afrikas ville dyr og natur. Safari, here we come! Vi kjorte til Tsavo-east nasjonalpark, og naake av det forste vi saag var to Cheetah`s (et kattedyr prikk likt leoparden, men som likevel er et anna dyr) som drakk vann fra en dam midt paa veien vi kjorte fra. saa vi var berre et par meter unna! Det var merkelig aa sitte i en safaribil og obserevere og sja paa alle giraffane, zebraer,bavianer, vortesvin(pumba`s), gaseller og lover som streifet forbi.
Vi hadde nok meldt oss paa en litt meir luksurios safari enn vi hadde trudd, for maaltida og oppvartninga var fantastisk! Vi budde paa et reservat som var bygd paa paaler (kan minne litt om kardemommeby)
rett ved siden av et stort vannhull. Saa mens vi drakk husets vin og spiste middag, kunne vi ogsaa nyte synet av 300 buffaloes.
Paa vei tilbake fra safarien blei vi brakt til en Masai-landsby (stammefolk i Afrika). der fikk vi sjaa en dans der dei hoppa opp og ned, og saa blei vi vist rundt i landsbyen. Fint konsept, men blei dessverre berre en klein og dyr opplevelse. men men :)

jambo!

Det er andre dagen vaar i Mombasa, ein by som ligg paa kysten av Kenya. For aa komme hit matte vi ta buss, tilsaman 17 timar! Vi hadde hort at bussturen fra Jinja til Nairobi var bra, fine veiar. Sa derfor reiste vi om natta, sa kunne vi sove pa bussen. Men bussturen var virkelig ikkje som forventa. Veien var sa humpete at vi fleire ganga letta fra busseta. Og ein gensar og tights var visst ikkje nok klede aa ha med seg. Det var saa kaldt at begge to har blitt meir snufsete og fortsatt har faele hosteanfall. Bussen fra Nairobi til Mombasa var mykje betre, bortsettfra at vi var klistra til seta av svette. No bur vi paa ein plass som heiter Diani beach, halvtime fra Mombasa. I gaar sola vi oss, da vi kom tilbake pa hostellet vaar forstod vi at vi skulle smurt oss inn med solkrem litt oftare, for gjett om vi er rode! Sa rode at vi har holdt oss unna sola i dag. I morra skal vi paa safari!! Gleder oss :D

oppdatering

Fredag og lordag var noen slappe dager for oss. Ingeborg hadde feber, og ble tilslutt saa daarlig at ho maatte paa sjukehuset. Der ble hun blant annet testet for malaria, men heldigvis var alle provene negative. Men ettersom hun halvveis besvimte paa sjukehuset, ville ikke legen sende oss tilbake. Guri fikk beskjed om aa gi Ingeborg vann helt til hun tisset blankt.

Paa sondag reise vi til Jinja. Etter to humpete timer i en stappfull matuto kunne vi endelig strekke paa beina. Vi fikk oss en overasskelse da vi fant sekkene vare ligge aa flyte i morsmelk (Dama ved siden av oss hadde morsmelka si oppi ei kaffikanne, som hadde velta). Digg!
Paa kvelden skulle vi paa restaurant, og mens vi gjorde oss klar, inviterte en eldre pratsom australer seg med. Til vaar fortvilelse. Han prata nesten hull i hode paa oss (om tepper, vaser og andre duppeditter). Vi kunne ikke gjore annet enn aa puste lettet ut da vi fant ut at han ikke sov paa samme sovesal som oss. Men vi blei ikkje bare kjent med slitsomme eldre menn, manageren pa hostelet var ein fantastisk flott fyr, afroen stod til alle kantar og latteren noko for seg sjolv. Han og resten av dei ansatte gjorde oppholdet vart i Jinja suverent!

Ingeborg fikk dessverre et nytt tilbakefall med feber, saa ble liggende i sengen neste dag, mens Guri paa impuls bestemte seg for aa dra aa rafte. Ho hadde det veldig artig saman med nokre svenskar og australera.

Paa tirsdag var vi gira paa aa gjere noko nytt, sa vi drog paa 2 timers lang ridetur. Langs Nilen og inn i sma landsbyer der menneska bur i leirhytter. Ungane ropte til oss "how are you". kjempe sote! Vi reid ikkje bare sakte framover, men laerte aa trave. Rideturen var ein fryd for auga, men rumpa hadde det ikkje godt i fleire dagar etterpa.

Dei pa hostellet klarte a overbevise oss om a bli igjen til torsdag, sa pa onsdag drog vi begge pa rafting. Skummelt, men det gav oss veldig adrenalinkikk! Moses, som vi hadde spelt mykje billiard med, innviterte oss med pa barneheimen han driv, sa vi tok oss ein tur og leika med dei 25 smaguttane som elska kameraet til Ingeborg over alt pa jord! Pa kvelden reiste vi til ein uteplass med veldig artig musikk, fantastisk a danse til!

Treige datamaskiner gjer til at vi  ikkje kan legge ut bilete, saa det maa vi gjere seinare.  I gaar blei vi kjent med mange rare, men artige mennesker pa hostellet. Til domes ein kar fra Australia  som venta paa godkjenning for aa grave hull i bakken. han har jammen tolmodighet, for han har venta i 3 aar no.Han bur i telt her, og naar han blir lei av aa vente paa godkjenninga tar han seg gjerne en royk eller en ol. (det vil altsaa sei at vi ikkje har sett han gjere anna)   Utpa kvelden blei vi med ein gjeng til sentrum pa ein uteplass, mykje folk og dj-en var ikkje spesielt dyktig. Det var rocke kveld, men dei spelte remixar av alt fra coldplay til kate perry.

I dag har vi berre slappa av, og prata med andre orginale typer paa hostellet. Og i dag fikk vi endelig sett apen som alle paa hostellet snakker om.Det toppet absolutt dagen vaar!

Kampala er plassen!

 Etter en lang flytur bestaaende av flere filmer, vin og god mat kunne vi endelig sette beina paa ukjent jord. I dag vaakna vi til tordenvaer, fuglekvittring, og apelyder, heilt absurd. Etter berre en liten gaatur fikk vi sikkert 500 granskande blikk, og 100 tilbud om aa sitte paa med boda-bodas (gutter som kjorer deg paa mopeden for en billig penge). Heilt tilslutt fikk vi oss tre nye smaa venner (paa 11, 12 og 8) som snakker bedre engelsk enn oss, det hadde vi ikkje trudd!
 Vi satte kursen mot Kampala(hovedstaden). Vi var paa det meste 18 stk. pressa inn i en taxi, som i Norge er en 10-seter. Vi kjorer stil!
Plutselig var vi visst framme. Vi og sekkane blei kasta ut, og Guri fikk slengt ei hone midt oppi tryne. Taxien kjorte, og der sto vi, midt i bilveien ilag med andre biler, busser, sykler, mennesker, honer, selgere, og andre dyr. Det er det verste kaoset vi har vaert borti! Hadde det ikkje veart for en snill gutt som hjalp oss med aa trenge oss gjennom folkemengden, saa hadde vi ikkje komt oss derifra i live. I Kampala bor det 9-10 millioner mennesker, og vi var der midt i rushtida, saa ikkje rart det var vanskelig aa finne fram med en stor sekk paa ryggen + handbagasje.
 Etter masse om og men, fant vi ut at den beste maaten aa komme oss ut av sentrum var aa sitte paa med en boda-boy. Ingeborg paa en, og guri som en sandwich mellom den hjelpsomme gutten fra Rwanda og boda-boyen. Det blir sagt at det er tryggast aa sitte paa med dei som ikkje bruker hjelm, saa dette raadet fulgte vi ( "Beklager mamma"- fra Guri)
Gjennomvaate av svette ankom vi hostellet, som viser seg aa vere fantastisk! Vi har faatt et rom sammen med to andre som vi ikkje har hilst paa enda. saa det blir spennende!
Hvis du der hjemme lengter etter oppmerksomhet eller intense blikk, saa er Uganda plassen for deg (i alle fall hvis du har en litt for kort shorts paa deg) :)